เรื่องมีอยู่ว่า เราได้รู้จักกับคนๆนึงเขาเป็น ผญ.ที่น่ารัก ตลก ลุยๆ เข้ากับทุกคนได้ดี (แต่เขามีแฟนแล้ว)
วันนึงเราได้มีโอกาสคุยกัน เรารู้สึกเหมือนกับว่าเราชอบที่ได้คุยกับเขา เพราะเขาเปนคนคุยสนุก ขนาดเพิ่งคุยกันวันแรก เขาชวนเราคุยตลอด ถามนู้นถามนี่เยอะแยะ แต่เราก็บ้าตอบทุกคำถามม.. หลังจากนั้นเวลาเดินผ่านมาเรื่อยๆ เราคุยกันทุกวัน ทุกเวลา เขาสนใจเรามาก (จากความรู้สึกของเรานะ) จนวันนึงเราคิดว่าเรารู้สึกมากกว่านั้น. เวลาที่เราคุยกัน เรามีความสุขมากทุกครั้ง แต่สำหรับเขาเราไม่รู้!!

เวลที่เขาหายไป..เราจะมีความรู้สึกว่าเราเหงามากผิดปกติ ขาดเขาเหมือนมันไม่อยากทำอะไร. บางครั้งเราคิดนะ ว่าเขามีแฟนเเล้วเราไม่ควรไม่คุยอีกแล้ว พอเราหายไปเรากลับเป็นฝ่ายที่ทนไม่ได้ ไม่ได้คุยเราคิดถึงเขา เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกแบบนี้คนเดียว หรือเขาก็รู้สึกเหมือนเรา. แต่ในการกระทำของเขาบางครั้งก็ทำให้เราคิดไปไกลมากๆๆๆๆๆเลยนะ
จะทำไงดี เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้กับคนที่มีเจ้าของแล้ว ใครพอมีทางออกบอกเราที่นะ
ใครเคยรู้สึกดีกับ ผญ. ด้วยกันบ้างคะ
วันนึงเราได้มีโอกาสคุยกัน เรารู้สึกเหมือนกับว่าเราชอบที่ได้คุยกับเขา เพราะเขาเปนคนคุยสนุก ขนาดเพิ่งคุยกันวันแรก เขาชวนเราคุยตลอด ถามนู้นถามนี่เยอะแยะ แต่เราก็บ้าตอบทุกคำถามม.. หลังจากนั้นเวลาเดินผ่านมาเรื่อยๆ เราคุยกันทุกวัน ทุกเวลา เขาสนใจเรามาก (จากความรู้สึกของเรานะ) จนวันนึงเราคิดว่าเรารู้สึกมากกว่านั้น. เวลาที่เราคุยกัน เรามีความสุขมากทุกครั้ง แต่สำหรับเขาเราไม่รู้!!
จะทำไงดี เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้กับคนที่มีเจ้าของแล้ว ใครพอมีทางออกบอกเราที่นะ